بسمه‌تعالی
استاد محترم، جناب آقای دکتر رضا امیدی
دانشکده علوم اجتماعی مقصد بسیاری از جویندگان دانش است که به دنبال رسیدن به اندیشه‌ای برای پاسخگویی به پرسش‌های خود هستند. دانشکده علوم اجتماعی برای این عده بستری در راستای آموختن پرسشگری و اندیشیدن بود، اما با صحنه‌ای خلاف آنچه تصورمان بود روبه‌رو شدیم. بااین‌حال حضور معدود اساتید دغدغه‌مند دلگرممان می‌کرد.
استاد محترم، از معدود اساتیدی بودید که از شما آموختیم در این فضای راکد علمی، دانشجو بودن، صرفاً حضور در کلاس و گذراندن واحدهای درسی نیست. بلکه در چنین فضایی هم، علی‌رغم وجود موانع ساختاری، می‌توان در میدان عمل ماند و برای افزایش سطح رفاه جامعه، پیوسته و گام‌به‌گام قدم برداشت. درواقع این شما بودید که چنین مسیری را به ما نشان دادید و در این راه، شما یک الگوی عملی برای دانشجویانتان بودید و همچنان هستید.
جناب آقای امیدی، الفبای رفاه و سیاستگذاری اجتماعی را از شما آموختیم و بر این باوریم که در ادامه مسیر علمی خود در دانشکده علوم اجتماعی تهران، همچون گذشته پویا هستید و امیدواریم که بتوانیم همچون گذشته از خدمات علمی شما استفاده کنیم.
در انتها، ما جمعی از دانشجویان سابق شما در دانشکده علوم اجتماعی علامه طباطبایی از تمام تلاش‌های شما سپاسگزاریم و ضمن قدردانی از تمام تلاش‌های شما، برایتان موفقیت روزافزون را خواهانیم.
